Τρίτη 27 Σεπτεμβρίου 2011

Νετρίνα....αλήθεια ή ψέματα!


Η ταχύτητα του φωτός στο κενό αποτελεί την ανώτερη δυνατή ταχύτητα  και συνδέεται άρρηκτα με το "αναλλοίωτο" των νόμων της φύσης κάτω από τους λεγόμενους μετασχηματισμούς Lorentz.' Albert Einstein 1905'  

Η ανυπαρξία σωματιδίων ικανών να κινούνται με ταχύτητα μεγαλύτερη αυτής του φωτός είναι η θεμελιακή υπόθεση όχι μόνο της Θεωρίας της Σχετικότητας αλλά και των περισσότερων σύγχρονων θεωριών. Και αυτή ακριβώς τη θεμελιακή υπόθεση φαίνεται πως διαψεύδουν τα νέα πειραματικά δεδομένα. Το 1932 ο Pauli θεώρησε την ύπαρξη σωματιδίων που έλυναν τα προβλήματά του στις διασπάσεις β ενός πυρήνα (μετασχηματισμός ενός πυρήνα σε ελαφρότερο και την ταυτόχρονη εκπομπή ακτίνων  β). Το 1958 διαπιστώθηκαν τα σωματίδια αυτά πειραματικά και ονομάστηκαν νετρίνα. Πρόκειται για σωματίδια μηδενικού φορτίου και μάζας 200000 φορές μικρότερη από τα ηλεκτρόνια. Τα νετρίνα παράγονται στα έγκατα αστέρων και σούπερ νόβα, και έχουν την ικανότητα να διαπερνούν κυριολεκτικά τα πάντα στην πορεία τους.


Το 2011  τα νετρίνα  μετρήθηκαν  στο CERN να κινούνται με ταχύτητα οριακά μεγαλύτερη από την ταχύτητα του φωτός συνυπολογίζοντας και τις αποκλίσεις λαθών κατά τις μετρήσεις. Βέβαια  χρειάζεται πολύ δουλειά μέχρι την στιγμή που θα είναι πλέον παρελθόν η θεωρία της  γενικής σχετικότητας  και ότι αυτό προστάζει. Ο Γερμανός φυσικός Χάινριχ Πιερς υποστηρίζει ότι τα νετρίνα εκμεταλλεύονται άγνωστες διαστάσεις κατά την κίνησή τους με αποτέλεσμα να "κόβουν" δρόμο μέσα στον χωροχρόνο. Έτσι η κίνησή τους είναι χωροχρονικά ασυνεχής, και κατά συνέπεια η οποιαδήποτε μέτρηση της κίνησής τους είναι λάθος. 

Ωστόσο, ο εικοστός αιώνας μας άφησε ως κληρονομιά, εκτός από τη Γενική Σχετικότητα, και μια άλλη σπουδαία θεωρία, την Κβαντομηχανική, η οποία περιγράφει με ακρίβεια το απειροστό. 
Το πιο προχωρημένο ερευνητικό-θεωρητικό μέτωπο των τελευταίων 70 χρόνων είναι η μεγάλη, αλλά δυστυχώς ανεπιτυχής, προσπάθεια να βρεθεί μια ενοποιημένη θεωρία ικανή να συμπεριλαμβάνει, χωρίς αντιφάσεις, τόσο τη Γενική Σχετικότητα όσο και την Κβαντομηχανική. Σε αυτή τη μεγάλη ενοποίηση αποβλέπουν οι θεωρίες των χορδών, της κβαντικής βαρύτητας βρόγχων,  καθώς και οι θεωρίες πολλαπλών διαστάσεων και μεμβρανών . 
Όμως για μερικές από τις παραπάνω θεωρίες η χωροχρονική δομή αλλάζει σε υψηλές ενέργειες, το συνεχές του χωροχρόνου διαρρηγνύεται σε έναν "κβαντικό ιστό",  και ο χωροχρόνος γίνεται απλά μια ιδιότητα των θεμελειωδέστερων αντιδράσεων . Γι' αυτές τις θεωρίες το "αναλλοίωτο" των μετασχηματισμών Lorentz δεν είναι παρά μια προσεγγιστική συμμετρία που παραβιάζεται, και μαζί με αυτούς όλη η σύγχρονη  φυσική…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου